بیانیه چهارم آقای بهرام دوانی

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند/ چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند/ مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس/ توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند/ گوییا باور نمی دارند روز داوری/ کاین همه قلب و دغل در کار داور می‌کنند
اعضاء محترم اتحادیه، بازدیدکنندگان گرامی
جناب آقای دوانی که این متون ادبی و گرانمایه را می نگارند در جلسه هیئت مدیره مورخه ۹۲/۰۳/۰۵ صراحتاً به بنده می‌فرمایند «تو که هستی که از من سؤال کنی؟» «تو عددی نیستی که از من سؤال بپرسی» «تو چکاره ای که من به تو جواب بدهم؟»
(منظور ایشان سؤالات ذیل مرقومه قبلی ایشان است  اینجا ببینید)
حال خود قضاوت فرمایید آیا می‌توان تصور کرد نگارنده نامه‌ای به این شیوایی ( که البته هیچ نتیجه‌ای بدست نمی‌دهد) و گوینده جملات فوق یک نفر باشد؟
همچنین در انتهای نامه نوشته‌اند که «مستحضرید که در مرقومه قبل به محضر جناب‌عالی‌‌‌‌ و همکاران محترم نیز تاکید نمودم که برای تداوم خدمات و ارتقای وضع موجود به فراخور صلاحدید و با رعایت صره و صلاح اعضای خدوم اتحادیه ،و تحقق برنامه‌های اعلام شده در جلسه مجمع عمومی آمادگی کامل برقرار است» در حالیکه این مطلب در نامه قبلی وجود ندارد به جای آن نوشته‌ بودند «در پایان مجدداً تاکید می­گردد که در گام اول؛ اینجانب برای خرید دفتر و ساماندهی امور اداری و سایر موارد مرتبط آمادگی کامل دارم و در گام­های بعد نیز با توکل به خدای متعال و همکاری اعضای گرانقدر هیأت مدیره، تدارک و ارایه خدمات تخصصی و رفاهی اعضای اتحادیه مدّنظر است.»
بهتر است آقای دوانی به جای حاشیه رفتن جواب سؤالات مطروحه را صادقانه بدهند.
 
زد شعله به دل آتش پنهانی من/ زاندازه گذشت محنت جانی من/ معذورم اگر سخن پریشان افتاد/ معلوم شود مگر پریشانی من
اصغر مظاهری

جناب آقای دوانی دوست قدیمی خانوادگی و البته عضو محترم هیئت مدیره اتحادیه حق‌العملکاران گمرکی ایران
تمامی کسانی که نه از نزدیک، بلکه دورادور نیز جنابعالی و بنده را می‌شناسند، می‌دانند که سابقه ارادت خانوادگی ما نه به دوره همکاری در هیئت مدیره و نه حتی به دوره فعالیت اتحادیه محدود نبوده و بخش عمده‌ای از عمر من را شامل می‌شود.  یقینا توقع من از سرورانی چون شما که امید همکاری و همدلی با آنها، شهامت قبول این مسئولیت را در من ایجاد کرده‌است، بیش از همکاری دو همکار در یک هیئت مدیره است.
بهرحال، آنجه مایه امید شما است، آرزوی من است که همانا ایجاد همدلی و وفاق و کاستن از مجادلات به نفع اهداف مورد قبول کلیه اعضاء است.  اینجانب بر عهد و پیمان خود با تک‌تک اعضاء استوارم که چنانچه وجود من باعث خدمتی ولو کوچک به مجموعه اتحادیه باشد فروگذار ننموده و در غیر اینصورت عرصه را در اختیار دیگر دوستانی که غیر از شوق خدمت توان آن را نیز دارند بگذارم.
خداوند همه ما را عاقبت به خیر کند
اصغر مظاهری